Als je je laat vallen

Als je je laat vallen kom je aan op jouw bodem

We vliegen van afspraak A naar afspraak B. We houden vaart en hebben alle ballen in de lucht. We kunnen dit. We zijn sterk en competent en het is een gewoonte geworden om strak gespannen het leven aan te gaan. Bovendien zien we onze collega’s dit ook doen en geloven we in de urgentie van onze taken. Daarna komen we thuis en beginnen de zorgtaken. We vliegen van de kinderopvang naar de supermarkt. Eenmaal thuis staan we achter het fornuis en we ademen pas uit als de kinderen op bed liggen en de afwas in de machine staat.. pff ..o nee, we moeten onze ouders ook nog even bellen, zucht..

Zonder ervan bewust te zijn identificeren we ons met de harde werker, de competente leider, de zorgzame ouder. We identificeren ons met dat wat vaak van ons wordt gevraagd. Dit is een onbewust proces. Als de identificatie voortduurt dan weten we niet meer dat we meer zijn dan zoals we nu handelen. Het is onze ego geworden, als overlevingsstrategie om de vele eisen van het leven aan te kunnen.

Op een gegeven moment willen we meer, meer leven in plaats van overleven. Meer zingeving, bezieling en passie. Meer ruimte voor jezelf, beter weten wat je wilt.

In de training die we onlangs hadden nodigde ik een deelnemer uit, na er aan gewerkt te hebben, om deze niet meer bruikbare identificatie los te laten: laat je maar vallen.. Alles in hem verzette zich er tegen. Zijn lichaam spande nog meer dan voorheen, zijn gedachten gaan razendsnel tekeer. Alles riep: het kan niet! Zijn overlevingsmechanisme, zijn beschermer, was er totaal niet mee eens. Er kwam een diepe angst boven. Begrijpelijk want deze overlevingsstrategie is het beste wat hij had kunnen verzinnen tot nu toe  en dat ga je niet zo maar opgeven. We stonden hier bij stil en er kwam ook een diep verlangen boven. Een verlangen om niet meer te overleven. Een verlangen om voluit te leven.

Ik vertelde hem dat je dichter bij jezelf komt als je je overlevingsmechanisme durft los te laten. Dat voelt als in het diepe springen en vallen. Tijdens het vallen weet je niet waar je en of je ergens zal aankomen. De werkelijkheid is dat je ergens komt waar je in verbinding bent met een breder ik. De essentie van jezelf. De bodem van je bestaan.

Om dat aan te kunnen vraagt veel moed. En ook een veilige leeromgeving. In de veiligheid die hem wordt geboden lukte het hem uiteindelijk. Hij vond zichzelf terug, zijn wezen met alles wat erbij hoort. Groter dan de overlevingsmechanisme voorheen.

Dus waag de sprong en laat je vallen. Je wordt opgevangen door het leven op jouw eigen bodem.