7 Minuten
Door Tan May Ing
Elke keer dat ik in Londen een taxi neem is het een verrassing wie ik zal ontmoeten en wat ik zal ervaren. Ik geniet zo van de ontmoetingen met uberdrivers vanuit verschillende culturen en landen van herkomst. Meestal ontstaan er bijzondere gesprekken.
Dit keer was het Guntis. Hij verwelkomde me in zijn taxi en vroeg of de temperatuur okay was. Hij meldde ook dat de rit 7 minuten zou duren. Toen zei hij iets wat ik niet verstond. Nadat hij dit herhaalde zei ik dat ik niet zo gemakkelijk praatte met een mondkapje op.
Zijn antwoord verraste me zo en kwam regelrecht mijn hart binnen.
Hij zei: moeilijk is het te communiceren wanneer je mind en je hart afgesloten zijn. Dat je elkaar niet kan ontmoeten in dat geval. Mondkapjes maken het niet moeilijk…
Wat volgde was een diep gesprek over de essentie van het leven, over onvoorwaardelijke liefde. Dat een moeder van een pasgeboren kind het meest de onvoorwaardelijke liefde benadert. Ik vertelde hem dat ik het ook ervaarde toen mijn moeder stierf. Dat geboorte en dood zo dicht bij elkaar liggen.
Hij vervolgde het gesprek met de vergelijking van hem als chauffeur van zijn taxi en dat ieder persoon een lichaam heeft dat een vehikel is om te kunnen leven. Dat het de uitdaging is om ook chauffeur te zijn van je lichaam. Dat je Zelf de bestuurder is.
Dat het zo de moeite waard is om dit Zelf steeds maar weer in jezelf te vinden en te ontwikkelen…
Wat heb ik genoten deze 7 minuten met Gustin. Hij bracht me naar het station, maar nog meer in contact met mijn essentie. Hij nam afscheid met zijn hand op zijn hart.
En ik stond hem stralend na te wuiven, geroerd van zoveel wijsheid en liefde.
Dankjewel Gustin.
