| Webinar Verbinding en Autonomie in Coronatijd |
| Met Tan May Ing Datum: 24 februari van 19.30 – 21.30 uur. Deelname is gratis en voor iedereen toegankelijk. Ik ontmoet je graag op deze webinar. Om je alvast warm te maken voor dit thema kun je hier mijn ervaring lezen in de blog Volle Leegte. Wat is het een uitdaging om dit te ervaren. In onze huidige situatie word ik van buitenaf gedwongen om naar binnen te gaan. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben vertrouwd met mijn binnenwereld, voel me daar thuis. Maar doordat ik dwang ervaar, raak ik toch uit balans en verlies ik mijn natuurlijke stroom van eb en vloed. Het natuurlijke naar buiten stromen en weer naar binnen stromen. En om ten midden daarvan in de volle leegte te zijn. Als ik de afgelopen maanden in ogenschouw neem dan valt op dat ik me liet dwingen om opnieuw in de overlevingsstand te gaan. Ik genoot wel elke dag volop van het wandelen in de natuur. De frisse lucht naar binnen laten stromen, de stilte ervaren, de beweging, de verbinding met alles wat leefde. Ik genoot ook van het niet meer hoeven reizen naar mijn werk. Daarnaast ervaarde ik ook dat het alleen zijn in huis veel van mezelf vroeg. Ik kwam mijn verschillende afweermechanismen tegen. In verschillende periodes, maar soms ook op een dag meerdere. Allereerst verdween ik van het hier en nu, verdween ik uit mijn midden, door veel films te zien en lang te surfen in de virtuele wereld. Alhoewel ik er in het begin van genoot als van guiltypleasure, miste ik daarna het gevoel van voldoening. Ik ervaarde lege leegte. Dan kwam een periode dat ik verdween door een vesting om me heen te bouwen. Ik wilde dat lege leegte niet voelen en overtuigde mezelf dat ik het goed had in mijn eigen bubbel, een zelf gekozen quarantaine. Kookte en bakte en isoleerde me van de mensen om me heen. Ook dat voelde goed. Weinig confrontaties, maar tegelijkertijd wel erg uit verbinding. Op een dag hoorde ik mezelf zeggen dat ik niet zoveel last had van de Lock down. Het leven veranderde voor mij niet veel. Ik voelde me sterk en stoer en vol kracht. Ik kon het wel aan en had het goed, zonder werk, zonder sociale contacten, zonder feesten en koffiedrinken. Aan de ene kant was dit ook waar, maar helaas merkte ik dat ik me ook te groot, te flink maakte. Want diep binnen in mij ervaarde ik ook onrust, ongemak, verlies, angst en een hele diepe verlangen naar uitstromen. Ik voelde me klein, eigenlijk. In deze wereld vol tegenstrijd en een heleboel meningen. De wereld in de ban van angst en onzekerheid. Ik voelde me klein en nietig en niet wetend. En juist het toestaan van dat klein voelen bracht mij weer in het midden. Ik voelde me klein in de buitenwereld van chaos en onbestemdheid, maar ik ervaarde weer dat ik er ben. Ik ben. Punt. Toen kwam weer het besef van de enorme levendigheid in mij. Ik had weer verbinding met het leven. Het leven dat groter is dan deze pandemie. Het leven waarvan chaos, strijd, onwetendheid, on-bewustzijn een onderdeel is. Maar ook het leven vol levensstroom, kracht, liefde, hoop en welzijn. Het leven stroomt ondanks alles door mij heen, door ons heen. Bewust of onbewust stroomt de creatieve leegte door ons heen. Dat ons licht, veerkracht en gezondheid geeft. Elke dag weer. Bij elke adem ben ik eb en vloed. Daarvan bewust zijn is vreugdevol. Volle leegte. Ik ben benieuwd of jullie zulke processen herkennen van jezelf verliezen en terug vinden? Als je nu naast mij op een bank in het bos zou zitten, wat zou je me dan vertellen? Tan May Ing |
Contact
